Pora podsumować ostatnie dni, wyjątkowe w niezwykłej podróży.
Z jednej strony podróży do kraju, o którym niezbyt wiele słyszałam, w stosunku do którego panują negatywne stereotypy, który okazał sie być pięknym niezwykłym miejscem! A z drugiej strony znowu to była mocna podróż w głąb siebie z niezwykłymi ludźmi.
Od kilku lat zapewne można zauważyć, że dosyć intensywnie zaczęłam inwestować w rozwój osobisty.
Można by powiedzieć, prowadzisz biuro rachunkowe, powinnaś nieustannie uczyć się i słuchać szkoleń w w zakresie prawa podatkowego. I tak jest bardzo dużo się uczę, ale w moim życiu zaszła duża potrzeba samorozwoju ona przyszła nagle w wieku 37 lat i tak do dziś kroczę tą drogą samorozwoju? Po co to robię?:

• by stać się lepszym liderem dla mojego zespołu Hejne,
• by być lepszą mamą i żoną, koleżanką, córką,
• by czuć głębiej, mocniej,
• by nauczyć się siebie, co mi służy a co nie,
• by zrozumieć zachowana innych ludzi, by nauczyć się akceptować odmienność,
• by w moim księgowo biznesowym świecie nie oszaleć i móc z dobrą energią pomagać swoim Klientom i wspierać zespół,
• by móc pomagać innym wzrastać, poprzez sesje coachingowe, mentoring, których udzielam już od kilku miesięcy.   

Wizyta w Rumuni to kwintesencja i taka kropka nad i w związku z programem do jakiego dołączyłam w zeszłym roku tj Maxwell Leadership Poland.
Będąc tam, aby uzyskać certyfikat mówcy, coacha, trenera potwierdzony przez organizacje Maxwell musiałam wygłosić mowę na wybrany przez siebie temat.

Wybrałam temat, który mnie nie zwykle poruszył ostatnimi czasy.
Nasza starsza córka Nadia od zeszłorocznej wizyty w USA podjęła decyzję, że chce uprawiać czynnie sport a dokładnie pływanie i tak należymy od roku do klubu UKS Neptun Gdańsk, w którym może doskonalić swoje treningi i przygotowywać się powoli do zawodów sportowych, a my rodzice 4 razy w tygodniu np. o 4:30 rano wstajemy by pomóc jej spełnić marzenia!

Miesiąc temu będąc z nią na treningu trener zorganizował im mini zawody w wewnątrz grupy w postaci kto pierwszy przepłynie basen. Nadii w tej konkurencji towarzyszyło 4 chłopców razem było ich 5. Oglądając z trybun ten wyścig poczułam widząc gdy zajęła 3 miejsce taki trochę smutek, od razu zastanawiałam się jak z nią porozmawiać, gdy skończy zajęcia.
Ku mojemu zdziwieniu Nadia wyszła niesamowicie uradowana. Pytam się córciu oo widzę, że jesteś szczęśliwa? Ona na to mama jestem najszczęśliwsza na świecie, bo ten wyścig był na czas i miałam lepszy czas o 2 sekundy niż w ostatnim tygodniu!
Słuchając to, bardzo mocno się wzruszyłam, ale tez poczułam wstyd i refleksje. Po pierwsze brała udział w zawodach, gdzie byli sami chłopcy. Po drugie ja patrzyłam na nią jak na przegraną a ona czuła się wygrana!
I tak często jest w życiu, że projektujemy czyjeś życie na wzór tego co my sami myślimy. Jak oceniamy kogoś nie wiedząc zupełnie co dana osoba czuje, co myśli, bo porównujemy do siebie do swoich myśli i zachowań czy przekonań. A piękne jest to, że każdy z nas jest taki inny i na końcu się okazuje, że tyle ile jest ludzi na świecie tyle jest różnych innych o pięknych światów, czyli prawie 8 miliardów.
Zatem warto zapytać druga osobę O jej punkt spojrzenia a nie oceniać przez to co sami myślimy!
Mam nadzieję, że udało Ci sie dobrnąć do końca.
Czas w Rumunii był niezwykły, bo byla tam piekna atmosfera i niezwykli ludzie, przy których mogłam wzrastać.
Jeśli zatem chcesz wzrastać, to z chęcią zapraszam Ciebie do mojego świata, bo po tym czasie czuję się w pełni gotowa pomagać innym! 

Bo lider to ktoś kto zna drogę, idzie drogą i pokazuje drogę